Lief Blogje,
(Tsja, vroeger schreef men 'lief dagboek', dus dit zou de moderne vorm moeten zijn, maar klinkt zo mogelijk nog truttiger)
Ken je dat gevoel bij een voetbalwedstrijd dat er "een doelpunt in de lucht hangt". Zo'n gevoel heb ik de laatste tijd ook rond hoe we sommige dingen doen bij de hogeschool. Het zit er aan te komen dat dat gaat veranderen. Ik doe de laatste tijd niet anders dan gesprekken voeren in diverse gremia die erop neer komen dat de huidige manier van werken iedereen belemmert. We willen allemaal best wel hetzelfde, maar we zijn elk steeds gefocussed op 1 aspect en het is ontzettend moeilijk om dit te verbinden. Willen we echt stappen vooruit maken, dan is de tijd rijp om het anders te gaan organiseren.
Als er een doelpunt in de lucht hangt is dat altijd maar tijdelijk: ofwel er wordt gescoord, ofwel het zakt weer weg. Vertaald naar mijn werksituatie zal er toch zeker dit kalenderjaar gescoord moeten worden om het momentum niet laten wegzakken. Spannend.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik heb excact hetzelfde gevoel. Vanuit de bibliotheek worden nu allemaal contacten gelegd (oa met jouw afdeling), het zit eraan te komen maar ik heb daarbij dan ook nog zeer sterk het gevoel dat dan iemand de bal erin moet leggen. Daar zit mijn vrees, dat iedereen wil maar niemand durft nog echt. Maar gelukkig heb ik wel een positief gevoel ipv het gevoel van een jaar geleden dat we allemaal roepende in de woenstijn zijn.
Een reactie posten