De Last van Laptops

Van ICT-projecten is bekend dat er van alles van wordt verwacht, zelfs zaken die ver boven de ICT uitstijgen. Een informatiesysteem voor onderwerp X moet worden ingevoerd. En passant wordt er meteen maar op gerekend dat er ook een visie op X wordt ontwikkeld, dat de processen meteen worden geoptimaliseerd en dat de daaruitvolgende reorganisatie ook wel even wordt meegenomen om over de cultuurverandering maar te zwijgen.

Het studenten-laptop-project leek daar minder vatbaar voor, maar blijkt nu ook de Last van de hele hogeschool op haar schouders te krijgen. De teneur van uitspraken is als volgt.

Door de invoering van laptop-gebruik moet ...

• ... er een visie op leren komen
• ... het curriculum worden gemoderniseerd
• ... de helpdesk worden beschermd (want er komt meer werk bij)
• ... de helpdesk worden beschermd (want er verdwijnt werk)
• ... financiele voorzieningen voor studenten in problemen worden geregeld
• ... er snel financieel voordeel voor de hogeschool gehaald worden
• ... lesmateriaal digitaal worden aangeboden
• ... etc

Alsof door het laptop-project opeens alle innovatie moet plaatsvinden.

De uitspraken vormen eigenlijk een brevet van onvermogen. Het zijn 1 voor 1 zaken die op zichzelf aandacht moeten hebben. Daaruit voortvloeiend komt het laptop-gebruik. Niet andersom. Of op zijn minst hangt het allemaal met elkaar samen. Het vormt een cirkel, zoals iemand zei (ja, lang niet iedereen schaart zich achter de bovenstaande uitspraken).

De laptop is natuurlijk een lekker tastbaar en zichtbaar iets, waar het makkelijk is allerlei dingen aan op te hangen. Wat nu te doen met die Last? Even schudden en het valt allemaal op de grond, voor iedereen op te rapen.

Voorbijganger

{Waarschuwing: Chris in een literaire bui}

Een markt. Een voorbijganger loopt langs de kraampjes. Hij is niet van hier, maar heeft al vele markten bezocht. Geamuseerd kijkt hij toe. Het ziet er niet slecht uit. Hij praat met de kooplieden. Waarom ze hun kraampje daar hebben staan en niet daar. Waarom de appels achteraan liggen. Of ze weten dat ze ook nog specerijen kunnen verkopen. Dat het handig is om samen in te kopen. Hoe ze over açaí denken; het nieuwe fruit dat van ver komt.

Na 3 dagen loopt hij weer verder. De markt is veranderd. Beter. De voorbijganger ook.

Processen

Ik heb een paar stokpaardjes. Een daarvan heeft iets met "samen" te maken (zie eerdere blogs). Een andere is "processen".

Ik merk dat mijn stokpaardjes de dingen zijn die eigenlijk niet helemaal tot mijn taken behoren, maar die ik wel belangrijk vind voor de organisatie. Of anders gezegd, waar ik het prettig vind om me tegen aan te bemoeien.

Aandacht voor processen vragen is een hele logische voor iemand in een ICT-functie, immers het gaat er dan om wat men met de voorzieningen DOET. Vooral bij een hogeschool waar dit niet duidelijk is belegd, is dit interessant.

Neem nou het "onderwijsorganisatieproces" dat een student doorloopt. Dat zou iets dergelijks moeten zijn: een student schrijft zich in voor een studie, gaat uit een aanbod van modules en minoren een pad samenstellen, legt dit voor aan zijn studiebegeleider, schrijft zich in voor de cursussen en (her)tentamens, verneemt waar/wanneer deze plaatsvinden etc.
Is er iemand die zich verantwoordelijk voelt voor dit proces? Nee, er zijn er wel tien. Maar ieder doet dat voor zijn eigen stukje. De student zelf, een docent, een examencommissielid, een buro onderwijs medewerker, een locatiemanager met dit in de portefeuille, een beleidsmedewerker, een beheerder van het studentinfosysteem, ...
Gevolg: iederen doet zijn best, maar het geheel loopt niet.

En dit is maar een voorbeeld. Zo zijn er talloze.

En wat doe ik er aan. In directe zin niks. Ik probeer het onderwerp eerst in de grondverf te zetten door met de programmamanager te praten die er oog voor heeft, wat mensen bij elkaar te roepen rond een specifieke situatie, het te noemen in overleg met mijn baas, in gesprek te gaan met een collega uit een faculteit die dit ook op de agenda probeert te krijgen, mijzelf te laten uitnodigen voor bijeenkomsten waar dit een rol (lijkt) te spelen.

Misschien leuk als volgende functie: manager van mijn eigen stokpaardjes. Daarmee kan ik vast nog wat betekenen voor de hogeschool.
Hmmm, welke schaal zou dat zijn ...?