Tsja, het had er wat mooier uit moetn zien. Alle begin is moeilijk.
23 maart 2007
22 maart 2007
Bemoeial
Waarom kan ik niet gewoon de dingen doen die ik moet doen. En verder niet. Gewoon het programma leiden en nog wat beleid daaromheen maken. Maar nee hoor, ik moet zo hoog nodig het projectenportfolio bijstellen, nieuwe samenwerkingsconcepten inbrengen, zeggen dat het procesdenken tekort schiet, mijn mening geven over de bibliotheekstructuur, tegengas geven over ondersteunende diensten structuren. En dat is nog lang geen volledige opsomming.
Ik ben gewoon een bemoeial. Maar wacht even, zo ben ik van nature helemaal niet. Een tikkie nieuwsgierig misschien. Maar bemoeial? Kennelijk lokt de omgeving het uit in mij. Ja, laten we het daar maar op houden.
Ik ben gewoon een bemoeial. Maar wacht even, zo ben ik van nature helemaal niet. Een tikkie nieuwsgierig misschien. Maar bemoeial? Kennelijk lokt de omgeving het uit in mij. Ja, laten we het daar maar op houden.
06 maart 2007
Excellente kleuren
Het was 12 juni 2006 toen ik blogde dat er een bijeenkomst over projectmatig werken was geweest. Inmiddels heeft dat geleid tot een project getiteld "van projectmatig naar projectexcellent". Projectexcellent werken, dat is er nog niet van gekomen, maar er is wel een interessant palet aan ontwikkelingen in gang gezet.
Vier werkgroepen presenteerden vorige week hun eerste winsten. Het ging over de inrichting van randvoorwaarden in een projectintensieve omgeving, over cultuuraspecten, over methoden, over communicatie. Presenteren is eigenlijk niet het goede woord. Aan de hand van allerlei symbolische kleuren kon eenieder voors, tegens, kansen, ingevingen, problemen, oplossingen inbrengen.
Een prachtig groepsproces met concrete resultaten. Aan het eind van de sessie was de stemming dan ook positief.
Er liggen echter vijanden op de loer. Twee uitspraken verwoorden dit: "we krijgen/hebben er toch geen tijd voor" en "waarom zou het deze keer wel lukken". Dit zijn gevaarlijke zelfbeelden, patronen. Er is geen ratio voor die vragen: de tijd kunnen we creeren en er is geen inhoudelijk verband met vorige keren. Gaat het dus wel lukken? Dat suggereert dat het op een keer klaar is. Dat is het niet. We gaan het steeds een stukje beter doen.
Ik wens ons veel vastberadenheid.
Vier werkgroepen presenteerden vorige week hun eerste winsten. Het ging over de inrichting van randvoorwaarden in een projectintensieve omgeving, over cultuuraspecten, over methoden, over communicatie. Presenteren is eigenlijk niet het goede woord. Aan de hand van allerlei symbolische kleuren kon eenieder voors, tegens, kansen, ingevingen, problemen, oplossingen inbrengen.
Een prachtig groepsproces met concrete resultaten. Aan het eind van de sessie was de stemming dan ook positief.
Er liggen echter vijanden op de loer. Twee uitspraken verwoorden dit: "we krijgen/hebben er toch geen tijd voor" en "waarom zou het deze keer wel lukken". Dit zijn gevaarlijke zelfbeelden, patronen. Er is geen ratio voor die vragen: de tijd kunnen we creeren en er is geen inhoudelijk verband met vorige keren. Gaat het dus wel lukken? Dat suggereert dat het op een keer klaar is. Dat is het niet. We gaan het steeds een stukje beter doen.
Ik wens ons veel vastberadenheid.
Abonneren op:
Reacties (Atom)