Waarom kan ik niet gewoon de dingen doen die ik moet doen. En verder niet. Gewoon het programma leiden en nog wat beleid daaromheen maken. Maar nee hoor, ik moet zo hoog nodig het projectenportfolio bijstellen, nieuwe samenwerkingsconcepten inbrengen, zeggen dat het procesdenken tekort schiet, mijn mening geven over de bibliotheekstructuur, tegengas geven over ondersteunende diensten structuren. En dat is nog lang geen volledige opsomming.
Ik ben gewoon een bemoeial. Maar wacht even, zo ben ik van nature helemaal niet. Een tikkie nieuwsgierig misschien. Maar bemoeial? Kennelijk lokt de omgeving het uit in mij. Ja, laten we het daar maar op houden.
2 opmerkingen:
Wij van de bibliotheken HS Zuyd vinden het alles behalve erg dat je de stempel bemoeial draagt. En als wij dat bij je uitlokken, dan hebben we daar allerminst spijt van. Jouw bemoeizucht geeft ons namelijk het gevoel dat we gehoord worden bij het management van de HS Zuyd of met andere woorden: jouw stem is onze steun. Daarvoor onze dank bemoeial ;-)
Een bemoeial is vaak de bron die de stroom genaamd innovatie voedt.
Innovatie/verandering. Iedereen wil beter werken, maar niemand wil er last van hebben. Als iemand iets gaat veranderen komt er gedoe en gedoe willen we eigenlijk niet.
Als zich niet iemand als bemoeial opwerpt roesten we vast. Chris... blijf doen wat je nu goed doet, blijf je ermee bemoeien.
Een reactie posten